سر خوشم یا خودم را به سرخوشی می زنم نمی دانم زمان زیادی گذشته است.... باید کسی را برای درد ودل پیدا کنم

باید با ثانیه ها قراری بگذارم که از راز نرسیدن به او کمتر بدانم....کاش می شد بفهمی کهبرای رسیدن به تو چقدر تغییر

کرده ام ولی برای رسیدن تغییر اساسی باید کرد...باید ثروتمند بود...انقدر که به تو هم کمی تمایل بدهد ..............که به

من فکر کنی

من همونم که همیشه غم وغصم بیشماره

اونیکه تنها ترینه"حتی سایه هم نداره

این منم که خوبیام

و کسی هرگز نشناخته

اونیکه در راه رفاقت همه هستی شوباخته

                                                  دنیا چه زیبا

                                                           دنیا چه بزرگ

                                              من در این دنیا پی چیزی می گشتم

                                                 پی عشقی شاید

                                                  پی دوستی

                                            لبخندی

                                               منتظر ماندم

                                                       بادی می امد

                                                        چه کسی با من حرف می زد

                                                                  گوش دادم

                                                         ولی نفهمیدم

                                                       به راه افتادم

                                                     دختری بود سرراه

                                                      دختر ارزوها شاید

                                                           شستم ذهنم را

                                                     امیدوار کردم خودم را

                                                    من چه سبزم امروز

                                                چه قدر من خوشحالم

                                                  نکند اندوهی رسد از پشت کوه

                                                چه کسی پشت این عشق است

                                               خداست

                                                        اری

                                     تا عشق هست زندگی باید کرد

                                                   شب زمستان است

                                                                     تنگ و تاریک

                                                           سرد وبی روح

                                               اما عشق است

                                                             محبت است

                                                دوستی است

                                             در دل من چیزی است

                                                        مثل یک بیشه نور

                                                                       مثل یک رویای ابدی

                                               وچنان بی تابم که دلم می خواهد

                                                          بدوم تا ته دشت

                                                             بروم                               

              دورها اوای عشقی است که مرا می خواند.............

سلام به همه دوستان عزیز من کرم شب تاب هستم هدفم خوشحالی همه شما وسلامتیتونه به وبلاگ خودتون خوش اومدین.

2010-01-01

                                  میان ماندن ونماندن

                                   فاصله فقط یک حرف ساده بود

                                  از قول من

                                  به باران بی امان بگو

                               دل اگر دل باشد

                               اب از اسیاب علاقه اش نمی افتد..........

                                -

درد تنهای کشیدن مثل کشیدن  خط های رنگی رو کاغذ سفیده

شاهکاری میسازد به نام دیوانگی...!ومن این شاهکار را به قیمت همه

فصلهای قشنگ زندگیم خریده ام.........تو هر چه می خواهی مرا بخوان.......دیوانه